Een verslaving is absoluut geen ziekte zoals de medische wereld ons voorhoudt. Een verslaving is niets meer of minder dan (al dan niet dwangmatig) uit een middel of een bezigheid proberen te halen, wat de persoon niet uit zichzelf weet te halen. Iemand kan bijvoorbeeld troost halen uit een verslaving, een leegte opvullen, een emotie vermijden. Het kan een vlucht zijn van een rotgevoel, of voortkomen uit het uitstellen van beslissingen die genomen moeten worden. Het kan een gewoonte zijn die er maar niet uitgaat.

Zodra iemand iets nodig heeft om zichzelf beter te voelen, iets niet zonder een middel kan ondernemen, of niet meer kan leven zonder het middel of de bezigheid, dan kan er sprake zijn van een verslaving. Alles kan een verslaving worden: alcohol, drugs, medicijnen, roken, sporten, seksen, gokken, werken, TV, computer. Een verslaving is niet alleen iets dat iemand dagelijks nodig heeft. Als iemand iets niet kan doen zonder bijvoorbeeld een joint (ook al is dit maar eens per maand), dan is dit een verslaving. Ook als iemand bijvoorbeeld dagelijks maar twee glazen wijn wil drinken, dan kan dit wijzen op een verslaving.

Verslaving kan je zien als het afhankelijk zijn van iets. Heel vaak heb je een verslaving omdat het je iets oplevert. Ook hebben mensen verslavingen om hun emoties te onderdrukken. Ze dempen dan de emotie met eten, drugs of alcohol bijvoorbeeld. Zo hoeven ze de emotie niet te voelen. Ook rokers doen dit soms. Het kan onschuldig zijn gestart, voor het plezier, maar nu is het een manier om negatieve gevoelens te onderdrukken, te ontsnappen, je zelfzeker te voelen...